Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Muzyczne klimaty Tropy | Album fotografii | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu rosyjskich bardów | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów tropy na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru
podróż pociągiem
To jest podróż powrotna pod koniec sierpnia. Jest wielu chłopców ze szkoły ratowników z Samary. Rozpoznaję Cichego, Dunaja i Jeża, którzy pracują razem z może jeszcze jednym chłopakiem, którego nie potrafię zidentyfikować.
Praca odbywa się bez pośpiechu, każdy wie, co ma robić.
Max Yarovenko, Kasztan (nazwa lasu), na potrzeby swojego kanału YouTube, podzielił filmy z Drogi na 5-minutowe klipy, aby za każdym razem pokazać jakiś aspekt pracy i codziennego życia „Tropy”. Jura poświęca część swoich notatek komentarzom do filmów, w których podkreśla szczegóły, zwłaszcza synchronizację chłopaków. Film przedstawiony tutaj, który datowałbym na 1996 rok, różni się od filmu zatytułowanego Pociąg, który również pokazuje podróż powrotną.
W tym filmie są dwa długie ujęcia: raz kamera zatrzymuje się na dłużej na brzoskwiniach (jabłkach??), a drugi raz na pomidorach. Dlaczego?
Kilkanaście lat temu przez kilka tygodni podróżowałem po Rosji, głównie po Uralu. Był środek lata, piękna pogoda. To co mnie najbardziej tam zaskoczyło to ceny żywności w środku lata, a w zasadzie stosunek cen żywności do średnich zarobków. Otóż żywność była niezwykle droga. Pomidory (w środku lata!) były luksusem, na który stać było wyłącznie bogatych ludzi. W Polsce 1 kg pomidorów kosztował wtedy około 3 PLN. W miastach na Uralu 1 kg najtańszych pomidorów kosztował około 18 PLN – a więc 6 razy więcej. Mniej więcej taki sam był stosunek cen mięsa i wędlin. Tymczasem średnie zarobki przeciętnego mieszkańca Uralu były wówczas około 3 razy mniejsze niż przeciętne zarobki w Polsce.
Kiedy kamera pokazuje stertę pomidorów i brzoskwiń(??), operator kamery chce się pochwalić jak dobrze było chłopcom na Tropie także od strony materialnej. Nie brakowało im ani pomidorów, ani brzoskwiń(??) – towarów luksusowych. Jestem przekonany, że w czasach Tropy ten standard był w Rosji nieosiągalny na przeciętnym letnim obozie czy koloniach letnich dla dzieci. Na południu Rosji, choćby w Tuapse ceny pomidorów były zapewne niższe, ale pewnie nie aż tak bardzo.
Tropa nie tyle mnie interesuje w kontekście indywidualnych jednostek ile – szerzej – jako unikalne zjawisko socjologiczne. Tym bardziej unikalne, że objawiło się w autorytarnej Rosji.
Rzeczywiście, pomidory były cenione przez chłopaków. Jura uczynił z tego tytuł filmu: “I były pomidory…” W notatce z 1 marca 2018, fragment 203, Ustinow opisuje jedzenie na Ścieżce (archiwa http://samlib.ru/r/ragdemezeges_t_d/nezametki.shtml). Osoba filmująca w pociągu to może ta sama, która nagrała ten świąteczny posiłek na wideo https://youtu.be/UduFLd-rz8w.
Taki posiłek musiał być nieznany w rosyjskich domach dziecka. Jednak były problemy z pieniędzmi. Jura mówił, że nie targował się, ale ponieważ kupował duże ilości, obniżał ceny. Nie pamiętam już, w jakim dokumencie Jura mówił, że trzeba oszczędzać baterie do latarek, bo pozwalało to kupić więcej chleba. Naukowa historia Ścieżki pozostaje do napisania: jakie były warunki, które umożliwiły funkcjonowanie takiego systemu, który w latach 1966–2004 przechodził okresy prześladowań, zanikania, odradzania się, oficjalnego uznania (1989/90, 1994/99) w autorytarnej i brutalnej rzeczywistości?
>> W notatce z 1 marca 2018, fragment 203
Pod koniec tego fragmentu jest bardzo znamienny dialog:
– Бабушка, скажите! – просил Полкан. – Почему у вас в магазине нет хлеба? Вот же сколько пшеницы растет!
– Пшеница, миленький мой, для Москвы. Мы-то так живем, ржанки жуём, – вздыхала бабушка.
Skoro nawet pszenica (!) była „dla Moskwy” (w kraju, który jest jednym z największych eksporterów pszenicy), to co tu mówić o pomidorach. Poza Moskwą i Petersburgiem była straszna bieda i w zasadzie do dzisiaj tak jest.
>> która nagrała ten świąteczny posiłek na wideo
To bardzo ciekawy odcinek. Mam jednak wrażenie, że ten dom dziecka to nie jest typowy rosyjski dom dziecka z tamtego okresu. Jest na swój sposób… luksusowy. Ten typowy został przedstawiony (między innymi) w filmie „Италянец” z 2005 roku (-> https://youtu.be/dZW2CGdWTkk?si=vUuQ-E8aG83v_XTR)
>> W notatce z 1 marca 2018, fragment 203
To wprost niemożliwe, żeby ktoś we Francji tak szczegółowo interesował się tekstami Jury. Czasem mam wrażenie jakbym rozmawiał z Ириной Слесаревой 🙂 Poza nią może jeszcze kilka osób przeczytało wszystko, co Jura napisał, ale to bardzo nieliczna grupka.
Myślę, że wideo z posiłku świątecznego zostało nakręcone w szkole ratowników w Samarze, która była naprawdę nietypowa. I zupełnie inna niż sierociniec z “Włocha”!
Dziękuję za włączenie mnie do małego grona czytelników Jury 😊. Tłumacze maszynowi poczynili postępy, więc zacząłem czytać ponownie 😄. Najtrudniejsze teksty to te, w których Jura próbuje stworzyć teorię na podstawie swojej praktyki. To często intuicje, które trudno śledzić. Odnosi się do radzieckich autorów z dziedziny nauk społecznych, których trudno mi połączyć z moimi własnymi odniesieniami. I do literatury rosyjskiej, której nie znam. Ale jest wiele fragmentów z obserwacjami, opisami, dialogami i bardzo ciekawymi szczegółami.
Nie wszystko o czym Jura pisze można traktować jako dokument historyczny. Uważam, że spora część opisu zdarzeń w „Niezamietkach” jest… zmyślona. Przykładem mogą być przytaczane przez Jurę liczne dialogi, które miały miejsce 20-30 lat temu (od momentu ich zapisania). Kto pamięta i jest w stanie odtworzyć dialogi, które miały miejsce w tak odległej przeszłości?! Moim zdaniem nikt. Gdyby Jura prowadził pamiętnik albo dzienniki, w których zapisywałby na bieżąco relacje z wydarzeń, wtedy taki zapis można by było traktować jako dokument historyczny. Gdy Jura odtwarza dialogi po 30 latach to te dialogi należy uznać za fikcję literacką – opartą na faktach, ale jednak fikcję.
Witam,
Czy masz jakieś informacje na temat roku nagrania tej debaty? Jura starała się być precyzyjna na swoim kanale Télégramme. Na przykład ta piosenka Olega Tronduna https://t.me/tropa1966/770
„Чимган-79” -> 1979 🙂
Witam,
Źle się wyraziłem. Odnosiłem się do debaty na stronie 3. Umieściłem swój komentarz na stronie 2, ponieważ z jakiegoś powodu nie mam dostępu do komentarzy na stronie 3. Umieściłem link, aby pokazać, że Jura może datować swoje pliki, a przede wszystkim, aby dać ci ten utwór, jeśli nie masz go w swoich archiwach.
Cześć,
Pytasz o plik mp3 „Tropiane dyskusje: Jak kochać innych i co zrobić, żeby ciebie lubili”? Nie mam żadnych informacji o tym, kiedy ten plik powstał.
Przepraszam, zapomniałem włączyć komentarze na 3 stronie, ale już się poprawiłem i komentarze na 3 stronie są dostępne. Dodałem dziś 4. stronę. Jak widzisz, że coś na stronie nie działa to informuj o tym.
Przejrzałem już konto Jury na Telegramie. Skopiowałem sobie trochę materiałów, zwłaszcza fotografii (i trochę plików mp3, także ten do którego podałeś link). Jura, niestety, bezpowrotnie uszkodził część fotografii, kiedy próbował je poprawić (robił to w niewłaściwy sposób). To samo dotyczy filmów. Chyba nie miał nikogo do takiej technicznej roboty.
W przyszłości, do stron w cyklu „Plamka słonecznego światła” chciałbym dodać sporo tekstu, ale na razie nie mam na to czasu.
Witam,
Dziękujemy za wyjaśnienie. Jeden z czytelników w ostatnich komentarzach na Telegramie wyraził ubolewanie z powodu uszkodzenia dokumentów. Yura był na wpół ślepy i prawdopodobnie nie posiadał niezbędnych umiejętności i sprzętu.
Jak zauważyłeś, komentowanie filmów zajęłoby dużo czasu. Ze swojej strony postanowiłem połączyć filmy zatytułowane przez samego Yurę z notatkami, które o nich napisał. Będę je publikował na bieżąco na moim kanale Telegram. Umieszczę tam film i plik z notatkami w języku rosyjskim i francuskim.
Dobry wieczór,
Wielki miłośnik oliwy z oliwek, cieszę się, że francuska oliwa z oliwek była obecna w plemieniu dzieci na Zachodnim Kaukazie😂
Do zobaczenia wkrótce,
No właśnie nie była obecna. Chłopiec który według ciebie miał leśne imię Пихолин nie miał takiego imienia, nazywał się Пчол – taki jest podpis pod linkiem, który wcześniej przysłałeś.
Dwa silniki tłumaczeniowe rzeczywiście dały mi dwa różne tłumaczenia. I czy ta nazwa lasu ma szczególne rosyjskie znaczenie?
W słownikach, z których korzystam nie ma słowa „Пихолин”
Dobry wieczór,
Piękny film, w którym wieczorne światło oświetla przyjaźń grupy z chłopcem w swetrze, który rozdaje chłopakom ubrania, gdy nastaje chłód. Vlas ma 14 lat. Jest teraz nastolatkiem. W filmie Sweet Gold of the Sun, o 9:37, znajduje się poprzednia sekwencja, w której Vlas zostaje wyrzucony w powietrze przez grupę i jedną z asystentek Jury, Batyanyę, z piękną piosenką Zlaty Kudinowej.
Myślę, że „Kogo ocalić” nakręcono w 1998 roku.
Do widzenia,
Tak, ten film ma szczególną atmosferę, która jest bardziej niż rodzinna. Ja też zwróciłem uwagę na tego chłopca, który przynosi cieplejsze ubrania i nakłada je na ramiona kolegom tak, jakby byli jego braćmi. No i ten zupełny brak skrępowania w zachowaniu chłopców, pełen luz a jednocześnie wewnętrzny spokój i harmonia są w jakiś sposób niezwykłe – zwłaszcza w porównaniu z tym, jak zachowują się chłopcy w tym samym wieku dziś. Niemożliwe, że to wszystko wydarzyło się naprawdę ?! 🙂
No tak, ale stoi za tym silna selekcja chłopców, których Jura chciał mieć koło siebie. Dochodzę do wniosku, że każda organizacja, która chce zachować swoje standardy ideowe, etyczne, moralne musi opierać się na intensywnej selekcji swoich członków. W przeciwnym wypadku, przy otwartym dostępie, nawet najszlachetniejsze idee bardzo szybko się dewaluują i stają się swoim zaprzeczeniem. Najlepszym przykładem takiej degradacji jest chrześcijaństwo, gdzie praktyka nie ma nic wspólnego z teoretycznymi podstawami.
Dobry wieczór,
Tak, pedagogika autonomii zawsze dotyczy maleńkich mniejszości.
Taki jest paradoks tych systemów. Ich założyciele chcą zwracać się do wszystkich, ale to działa tylko z elitą. Jura zrozumiał, że jest niewielu wybranych urzędników. Ważny jest też czas. Wielu facetów w filmie podąża ścieżką od kilku lat i jest przesiąkniętych jego mentalnością. Rozpoznaję twarze widziane na starszych filmach. Chłopiec ze swetrem nazywa się Пихолин (nazwa lasu).
Owszem, wielkie ludzkie dzieła bardzo często trafiają w ręce administracji. Tropa uniknął tego losu.
Do zobaczenia wkrótce,
Skąd wiesz, że ma takie leśne imię? Пихолин w języku rosyjskim w zasadzie nic nie znaczy. Może to słowo z dziecięcego slangu… coś jak „rozpychający się” (od słowa пихать ) – ale to do niego nie pasuje
Czy mógłbyś napisać nazwę tego chóru po rosyjsku ?
Dobry wieczór,
Mogę się mylić, ale opieram się na tym zdjęciu na kanale Telegram https://t.me/tropa1966/952. W filmie chyba jest starszy. Jest podobieństwo. Ale możliwe, że popełniłem błąd z nazwą, bo nazwa zdjęcia daje kolejne tłumaczenie na język francuski.
Jeśli chodzi o piosenkę, oto link https://t.me/tropa1966/1622.
Do zobaczenia wkrótce,
Wyjaśniło się co to takiego Пихолин 🙂 To bardzo popularna we Francji odmiana oliwek i nazwa oliwy z tych oliwek.
„Пихолин – это французский сорт оливок . Это самый распространенный сорт во Франции. Хотя родом из Гар на юге Франции, сегодня он выращивается во всем мире. Пихолин наиболее известен как коктейль оливковое масло, хотя его также используют для изготовления оливкового масла. Это наиболее распространенный сорт оливок, используемый для производства масла из Марокко.”
Żartowniś 🙂