Treści powiązane: Piosenka autorska | Katalog piosenek | Plamka słonecznego światła | Album fotografii | Rondo dla Koriażki | Bez melodii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
Ty, i ja, i my razem”
Piękny montaż, dziękuję. Zmodyfikowałem ścieżkę dźwiękową filmu Canyon, używając tej samej piosenki (idealnie do niego pasuje), poprzedzając ją utworem Poszliśmy brzegiem.
W tym fragmencie notatki 120, gdzie Jura opisuje przybycie do obozu wyczerpanej ekipy zaopatrzeniowej, pojawia się czuła relacja Janki i Vlasa, a Jura zdaje się opisywać niektóre obrazy z twojego klipu tak, jakby miał je przed oczami 🙂.
Ten fragment potwierdza, że w natłoku obowiązków niektórzy naprawdę się wykazywali… i byli za to krytykowani.
« Сорок минут, – говорю я. Снежок вздыхает, и мы еще полчаса молчим о „грузовых”. Они являются умотанные за десять минут до КВ. Тропа, завидев их издали, выбегает, как всегда, навстречу, подхватывает рюкзаки, заглядывает в лица, радуется. Тропа всегда выбегает навстречу грузовикам, когда видит их или слышит, – последние шаги с грузом бывают самыми тяжелыми.
Снежок тащит Тёпкин рюкзак, что-то рассказывает Тёпе и улыбается. Тёпка, усталый, кладет ему руку на плечо и тоже немножко улыбается. О чем он сейчас молчит – понятно. Все садятся в костровой круг и пьют компот. С Боцманом трое тропяных делают три круга вокруг кухни, не давая ему сесть. Он перегрузился и на последних метрах к лагерю сбил дыхание. В таких случаях сразу садиться нельзя, надо немного походить.
– Мы боялись, что вы сорветесь в аварийку, – объясняет Боцман.
– А вот не надо так больше, – просит Бем. – Не рвите когти, мы же помогли бы.
– Йес, – говорит Боцман. – Больше так не буду.
Сегодняшний рюкзак Боцмана – привязанный к станине большой фанерный ящик. В нём – наш телескоп „Мицар”, с которым нельзя падать ни разу, что Боцмана и умотало.
– Кто поваляшка? – спрашивает Стан, раскладывая возле сиделок коврики из полипеноуретана.
– Я, – говорит Стрелец.
– Я тоже, – говорит Боцман.
– И мы, – говорит Янка, благодарно притулившись к встретившему его Власу.
– Вот вам, – говорит Стан, и все блаженно откидываются на ковриках. Теперь они – поваляшки, а поваляшку нельзя поднимать, он может встать только сам, когда и если захочет.
Валяются, дышат, слушают птиц. Молчат. »
Kiedyś, kilka dekad temu, relacje między chłopcami były dużo głębsze niż dziś. Takie głębokie relacje nazywano przyjaźnią. W oficjalnych rozmowach mówiono, że ten chłopiec jest przyjacielem tego, ci chłopcy są przyjaciółmi. Dziś w Polsce praktycznie nie używa się słów „przyjaźń”, „przyjaciel”. Słowo „przyjaciel” zamienione zostało słowem „kumpel”, które sugeruje znacznie płytszą relację, bez szczególnego zaangażowania emocjonalnego. Zbyt silne zaangażowanie emocjonalne od razu kojarzone jest z trwałym homoseksualizmem a Polska, podobnie jak Rosja, to kraj głęboko homofobiczny. W Polsce ta homofobia jest trochę bardziej ograniczona prawem a środowiska lgbt wspierane są przez liberalne media. Trzeba jednak przyznać, że dzisiejsze lgbt to zupełnie coś innego niż homoseksualizm w starożytnej Grecji, a osoby reprezentujące ten ruch częściej budzą swoim zachowaniem irytację mieszaną z politowaniem niż rzeczywiste współczucie i nie jest to absolutnie związane z ich seksualnością. W Rosji homofobia stała się oficjalną doktryną państwa. Rosji potrzebni są mężczyźni, którzy nienawidzą innych mężczyzn, bo takich łatwo zwerbować jako żołnierzy i przerobić na „mięso armatnie”. Imperium rosyjskie od wieków jest agresorem i „mięso armatnie” zawsze jest w cenie. Zachowania jakie widać na filmie wcale nie muszą oznaczać, że obaj chłopcy wyrosną na homoseksualnych mężczyzn. Polski profesor Andrzej Jaczewski (już nie żyje, a tu jego strona na facebooku i wpis o fazie homofilnej), który zajmował się między innymi rozwojem seksualności w okresie dorastania, uważał, że „faza homofilna” jest normalnym etapem rozwoju chłopca między 7 a 15 (nawet 17-tym) rokiem życia i większość chłopców wyrasta z tej fazy na heteroseksualnych mężczyzn. Ingerowanie w tą fazę rozwoju poprzez krytykę czy wyśmiewanie, zaburza rozwój emocjonalny chłopca, co w jego dorosłym życiu może trwale się odbić na jego męskiej kondycji psychicznej. Niestety żyjemy w społeczeństwie, gdzie prymityw, chamstwo i głupota zawsze są promowane i wynoszone na piedestał, a ludzie wrażliwi spychani są na margines. I tak już pewnie pozostanie ponieważ, psychozy związane z homoseksualizmem weszły w pakiet założycielski europejskiej cywilizacji i w żaden sposób nie da się ich stamtąd usunąć. W większości starożytnych cywilizacji homoseksualizm traktowany był na równi z zachowaniami heteroseksualnymi, a w przed-imperialnych Chinach przez długi czas w ogóle nie istniało pojęcie homoseksualizmu, ponieważ seksualność człowieka traktowano jako jedną, niepodzielną całość. Jura chciał, żeby Tropa była co najmniej neutralna wobec takich zachowań, ale dorastający chłopcy szybko stawali się konformistami i przejmowali społeczne fobie stając się „typowymi Rosjanami”, co swego czasu dobrze było widać na licznych forach, których uczestnikami byli byli już uczestnicy Tropy. Ku mojemu zdziwieniu nawet u osób organizujących koncerty charytatywne dla Jury pojawiały się publiczne homofobiczne deklaracje, co świadczy o jakiejś schizofrenii tych osób. No cóż, „Россию умом не поймёшь” 🙂
To w notatce 223 Jura wyraźnie mówi o seksualności. Wszystko warto przeczytać. Cytuję tylko fragment dotyczący postawy dorosłego:
Пронзенный копьем своей инакости, такой ребенок пуще боли и смерти боится огласки – мнение сверстников о нём слишком много значит. То, что смотрелось разрозненными причудами, вдруг выстроилось в текст, который звучит как приговор, хуже приговора: „Я – другой. Я не такой как все”.
К этому моменту самоосознания ребенка ты уже должен иметь нерушимую репутацию „черного ящика” – ребенок придет к тебе. По его знакам, по его (искомое слово) ты давно догадываешься, что он инакий. Или не догадываешься, значения не имеет. Никаких ахахах, никаких обмороков и заламываний рук – ты совершенно спокоен. Ну да, бывает родинка на скрытом месте, но она – особенность, она не составляет сути человека, и только специальное отношение окружающих к этой родинке может изменить её суть – но не она сама.
Ты – не психолог, не сексолог, ты есть только ты, и не более. Но первое, что тебе нужно понять – собственное отношение ребенка к своей родинке. Он хочет ее скрыть? Он хочет от нее избавиться? Хочет знать что это такое, чтобы на основании знания принять решение? Разберись в этом мягко, быстро, но пристально. Первое что стоит исключить – вектор суицида. Твоё доброе спокойное отношение – хорошая подпора чтобы не свалиться в пропасть. Подпору эту надо вырабатывать заранее – она в любом случае пригодится.
Обнаружив в тебе вместо „ужас-ужас” благожелательный интерес и сердечное участие, ребенок проверит их на прочность, после чего сам засомневается в своей самооценке. Поисковое поведение подростков содержит в себе массу полярно противоположных по смыслу, значению и содержанию поисковых игр, нормальной частью которых является и гомоэротические игры. Застав себя собственным вниманием в момент такой игры, ребенок может оказаться сраженным ложной догадкой о себе, и это перестанет вмиг быть игрой и станет состоянием шока.
Твоя задача при первой беседе обозначить все версии и варианты его мнимой или настоящей девиации и дать ему равные шансы свободного поиска путей и себя. Разумеется, я говорю сейчас с человеком тактичным, чутким, стабильно устойчивым в своей культуре. Всех прочих я в эту тему не приглашаю. Твоя задача – помочь человеку быть (стать) самим собой, это не простая задача, решается она тяжким грузом оценочных отношений, культурных табу и конформистских соблазнов самоунификации. Но ты не один – с этого момента вы работаете над проблемой вместе, а это очень много и очень важно.
Аспекты. Их несколько. Постараюсь ничего не упустить. Упущенное добавлю потом.