Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Muzyczne klimaty Tropy | Album fotografii | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu rosyjskich bardów | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów tropy na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru
“W swojej notatce z 28 lipca 2016 roku, Wyciąg nr 9, Jura pisze o kontekście, w którym powstało Schronienie Sześciu. W 1990 roku rozpoczęła się kampania prześladowań zainicjowana przez prawosławnego barda religijnego, Antona Jarżombka, który przedstawił raport zatytułowany: „trupa Ustinova, totalitarna sekta”. W tym samym roku powstał dokument telewizyjny o „Tpona”. Nie został wyemitowany, a mimo rozkazu zniszczenia, jeden z asystentów zrobił kopię i w ten sposób uratował materiał. Pod koniec sierpnia 1991 roku tragiczny wypadek drogowy spowodował śmierć sześciu chłopaków z Drogi. Jura i kilku członków „Tropy” zostali poważnie ranni. Rozpoczęła się nowa kampania oszczerstw, prokurator okręgowy Tuapse wszczął szerokie śledztwo mające na celu udowodnienie aktów pedofilii, a Jura rozpoczął strajk głodowy. W czerwcu 1992 roku trzydzieści osób zebrało się, aby prosić Jurę o wznowienie Drogi. Zorganizowano obóz bazowy, zaczęły przybywać zapasy konserw, a znany aktor radziecki, Rolan Bykow, przesłał duże puszki z mąką sojową. Te puszki zostaną później wykorzystane przy budowie Schronienia Sześciu. Mam nadzieję, że to schronienie nadal istnieje.”
>>”Mam nadzieję, że to schronienie nadal istnieje.”
Raczej nie. Minęło już ponad 25 lat a na filmie widać, że już w tamtym czasie dach tego domku był mocno dziurawy – pierwsza, większa wichura poradziłaby sobie z nim bez problemu. Dach nie przeciekał w czasie deszczu tylko dzięki folii położonej na wierzchu. Poza tym, jest duże prawdopodobieństwo, że te tereny są już w rękach prywatnych.
Historia Ustinowa jest tym bardziej smutna, że w Rosji zawsze była masa dzieci bezdomnych, i nikt się tym specjalnie nie przejmował. Po drugiej wojnie światowej liczbę powojennych sierot szacowano w Rosji na 600 tysięcy. W latach 90. liczbę dzieci w domach dziecka i dzieci bezdomnych żyjących na ulicach oficjalnie szacowano na ~900 tysięcy – a więc było ich więcej niż bezpośrednio po wojnie. Były to już jednak prawie wyłącznie sieroty społeczne a nie biologiczne. W 2008 roku rosyjska rządowa agencja prasowa Interfax podawała (-> źródło), że bezdomnych dzieci może być w Rosji nawet 5 milionów, a zaledwie nieco ponad 60% rosyjskich dzieci realizuje obowiązek szkolny. Czy ta armia bezdomnych dzieci jakoś niepokoi Rosjan? Ani trochę. W kontekście dzieci cała uwaga społeczeństwa została skupiona na urojonych seksualnych fobiach podsycanych przez media i instytucje państwa. Dziś dochodzi do tego jeszcze jeden fenomen – praktycznie od przedszkola rosyjskie dzieci są zmilitaryzowane i poddawane intensywnej wojennej propagandzie. Rosji potrzebne jest „mięso armatnie”, każda ilość. Czy kogoś to martwi w Rosji? Nikogo. Uważane jest to za normalne i moralne – za przejaw rosyjskiego patriotyzmu. W takim społeczeństwie Ustinow ze swoją pedagogiką altruizmu nie miał żadnych szans. Szczególna opieka państwa nad dziećmi, czy to w Rosji czy na Zachodzie, jest jednym wielkim oszustwem. Ludzie jako gatunek są nieprzeciętnie głupi, i to się niestety nie zmieni. Co najwyżej jedno irracjonalne tabu zostanie zastąpione przez inne irracjonalne tabu.
W armii od przedszkola:
https://youtu.be/mb03QBnvZGE?si=xilh0VbjttzqK1ns
https://youtu.be/klzetsiwJmw?si=TuejqrisetUdNuI3
https://youtu.be/x-xOJ9t1c8c?si=UGb0b3xYuLCbalrn
https://youtu.be/0anOKrAU-Vg?si=V_F-4ay2Eqgx04Sn
https://youtu.be/rP2zSqgGd5k?si=6IVgHhCI9GmWh1Fw
Film o dzieciach ulicy w Rosji z 2004 roku:
https://youtu.be/UpxEDhx11Oo?si=waXaF7crCLolLqWt
A tak wyglądał ów -> Антон Яржомбек, który prześladował Jurę w 1990.
Oczywiście, zniszczony przez czas i przez ludzi. Na LiveJournalu były wpisy o degradacji miejsc na Szlaku i prywatyzacji przez „Nomenklaturę” regionu Tuapse i płaskowyżu Lagonaki. Obrazy tych dzieci-żołnierzy są jednocześnie śmieszne i przerażające. Krapiwim definitywnie pokonał Ustinowa.
Niestety. Krapiwin jest i będzie dla Rosjan narodową ikoną. O Juriju Ustinowie będzie pamiętała co najwyżej garstka osób.