Tradycją Tropy były wieczorne dyskusje – po rosyjsku „разборы”,co oznacza analizę, dogłębne przedyskutowanie jakiegoś tematu, problemu. Zazwyczaj dotyczyły spraw bieżących, ale omawiano też problemy egzystencjalne, wręcz filozoficzne. Zachowało się nagranie dyskusji o tym: „Jak kochać innych i co zrobić, żeby ciebie lubili”. Dyskusję prowadzi moderator. Poziom dyskusji przebija swą kulturą, głębią i szczerością wszystko, co możemy znaleźć w dzisiejszych mediach, i nazywane jest tam szyderczo „dyskusją”. Po długiej obróbce oryginalnego pliku, usuwaniu szumów i wzmacnianiu głosu, udało się osiągnąć całkiem niezły efekt końcowy. Jest to jednak materiał przede wszystkim dla osób rosyjskojęzycznych.
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Wiersze bez muzyki | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
Dobry wieczór,
Znalazłem w nocie 24 Jurija Ustinowa te refleksje, które wydają mi się zgodne z debatą na temat ognia, którą opublikowaliście. Umieszczam tekst w języku rosyjskim:
Образование – шире и глубже, чем выполнение политического заказа на следующее поколение. Бесполая, напичканная идеологемами школа должна уйти. Пора садиться в круг и все проблемы решать горизонтально – не сверху и не снизу.
Бесценное время для образования – перед сном, когда „подернулись пеплом головёшки костра”. Можно говорить о сокровенном, не важно – назовешь ты его знанием или чувством.
Ты хотел знать – что это у меня за мир такой, в котором я живу, из которого выскакивают иногда всякие песенки.
Wszystko to prawda. Pod warunkiem, że ta edukacja przebiega w małej, wyselekcjonowanej grupie (o czym zresztą Jura pisał pod koniec życia). Współczesna szkoła i systemy edukacji nastawione są przede wszystkim na przygotowanie nowych kadr dla wielkich międzynarodowych korporacji – dlatego dzieci przyzwyczajane są już od przedszkola do „wyścigu szczurów”. Indywidualizm zabija tworzenie się bliższych relacji międzyludzkich, ale z punku widzenia kapitalizmu jest pożądany – wychowani w indywidualizmie ludzie nie potrafią się zjednoczyć i nie stanowią zagrożenia dla stabilności systemu. Dlatego realizacja idei Jury jest dziś możliwa tylko gdzieś na peryferiach systemu, w którym obecnie żyjemy. W niewielkich grupach, najlepiej przy świetle i cieple wieczornych ognisk.
Jest jeszcze jeden istotny problem, z którego Jura bardzo długo nie zdawał sobie sprawy. Kilka lat temu, najpierw w Norwegii, potem w Polsce (chyba też w innych krajach) przeprowadzono ciekawy eksperyment. W środku zimy, w dużym mieście posadzono na ławce chłopca, w ubraniu zupełnie nieodpowiednim do pory roku i pogody – bez kurtki, bez zimowej czapki, bez rękawiczek. Chłopiec wyraźnie sygnalizował, że jest mu zimno. Celem eksperymentu było sprawdzenie ilu przechodniów zainteresuje się siedzącym na ławce, zziębniętym chłopcem. Okazało się, że tylko od 3% do 5% przechodzących obok ludzi zainteresowało się chłopcem i podeszło do niego, by dowiedzieć się co się dzieje i jakoś mu pomóc (potem opisano wyniki i wnioski z eksperymentu w prasie). I taki jest realny odsetek ludzi wrażliwych i nastawionych altruistycznie w społeczeństwie. Wychowanie na pewno mogłoby nieco poprawić ten wskaźnik, ale nie aż tak bardzo. W tym eksperymencie kryje się też odpowiedź na pytanie, dlaczego misja Jurija Ustinowa z góry była skazana na niepowodzenie. Ciekawe są też pełne pospolitego chamstwa komentarze pod tym filmem.
Tu można zobaczyć ten film na YouTube: https://youtu.be/BrW_62y_HM8?si=jWVmT39gYraIQMjy
Ta vidéo jest wstrząsająca. Nawet ludzie przechodzący z dziećmi nie mają odruchu, by zapytać: „Ale co się z nim dzieje?”
Jeśli chodzi o procent, który podajesz, Jura miał taki sam na początku fragmentu 46:Podaję tekst rosyjski:
Рассматривать общественное благо как личное способны, говорят, шесть процентов людей. Остальные девяносто четыре – большинство. Что будет с обществом, в котором господствует и правит большинство?
Powtarza to w przypisie 47: Люди, ведущие нас к общественному благу как к своему личному, очень редки. Общественное благо для них и есть – личное.
Jura mógł sprawdzić odpowiedź na to pytanie przez całe swoje życie. I nie mógł postąpić inaczej, jak tylko schronić się w głębokich górach z pozostałymi 5%. Być może dopiero pod koniec życia mógł w końcu sam przed sobą to przyznać.
Ty chyba przy pomocy ChatGPT wyszukujesz te wszystkie cytaty z tekstów Jury :)))
Używam ChatGPT do tłumaczenia. Ale dajesz mi pomysł! Spróbuję znaleźć teksty Jury za pomocą ChatGPT, ponieważ jest to teraz także wyszukiwarka. Ale i tak będę musiał je przeczytać!