Strumyk
Неси, ручеёк, касаясь ноги,
Волнам океана дань.
Не шире твоих мои будут шаги,
Отсюда — навеки вдаль.
Твой бег на равнины, луга и поля,,
Где ты, колыхаясь рекой,
Украдкой вздыхая, минуешь меня,
Которому жребий иной.
Коснувшись воды, затрепещет ольха,
Осины качнут в тишине,
И пчёл подголоски наполнят меха
Сонаты, неведомой мне.
И тысячи солнц побегут по воде,
И луны застынут, дрожа.
Я помню долины — всегда и везде,
Где тихие реки лежат.
Февраль 1978 г.
Nieś strumyku, muskając nogę,
Daninę falom oceanu.
Nie większe od twoich będą moje kroki,
Stąd – na wieki w dal.
Twoja droga po równinach, łąkach i polach,
Gdzie falując rzeką,
Ukradkiem wzdychając, mijasz mnie,
Któremu los inny jest przeznaczony.
Musnąwszy wodę, zadrży olcha,
Osiny zakołyszą się w ciszy,
I wentylujące pszczoły napełnią miechy
Nieznanej mi sonaty.
I tysiące słońc przebiegnie po wodzie,
A księżyce zasną, rozedrgane.
Pamiętam doliny – zawsze i wszędzie,
Gdzie leżą ciche rzeki.
Luty 1978
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
