Jurij Ustinow: piosenka autorska

Улетали летчики
Искать врага.
Затянуло к вечеру
Туманом берега.
Кто-то не вернулся,
Кого-то не нашли.
Не поставишь на море
Ни крестов, ни плит.

Черная пустыня,
Глухие пески.
Тихий ветер к вечеру
Плачет от тоски.
Ночью в черном небе
Звездный перезвон.
Тихо звезды катятся
На песчаный склон.

Если плакать хочется,
Уснуть нелегко.
Мальчик в одиночестве
Бродит средь песков.
Может, сказка сбудется,
Может, сводка врет.
Может, снова спустится
Взрослый самолет.

И пойдут, как прежде,
Рука в руке,
Летчик и мальчишка
К голубой реке.
Но одно тревожит их:
К звездам путь далек –
Не сломал бы ветер там
Тонкий стебелек.

А из синей чащи,
Где тени сплелись,
Смотрит одичавший
Рыжий старый Лис…

1971

Lecieli lotnicy
Szukać wroga.
Przed wieczorem
Mgła spowiła brzegi.
Ktoś nie wrócił,
Kogoś nie znaleźli.
Nie postawisz na morzu
ani krzyży, ani płyt.

Czarna pustynia,
Głuche piaski.
Cichy wiatr pod wieczór
Płacze z tęsknoty.
Nocą w czarnym niebie,
Gwiezdne dzwonienie.
Cicho gwiazdy toczą się
Na piaszczysty stok.

Jeśli chce się płakać,
Niełatwo usnąć.
Chłopiec w samotności
Brodzi pośród piasków.
Może bajka spełni się,
Może raport kłamie.
Może znów wyląduje
Dorosły samolot.

I pójdą, jak poprzednio,
Ręka w ręce,
Pilot i chłopczyk
Ku błękitnej rzece.
Ale jedno ich niepokoi:
Do gwiazd droga daleka –
Nie złamałby tam wiatr
Cienkiej łodyżki.

A z błękitnego gąszczu,
Gdzie splątały się cienie,
Patrzy zdziczały,
Rudy, stary lis…

1971