Jurij Ustinow: piosenka autorska

Одна мелодия осталась,
В себя вглядись.
Слагает песни про усталость
Осенний лист.

Кому достанется наследство
Небес, дорог,
Коль в том наследстве нет
посредства
Чужих даров?

К пределу нашей комнатенки
Зима спешит.
Гляди, как радужны потемки
Чужой души.

И на последней грани жизни
Не быть ли ей?
Как возвращение Отчизны –
Небытие.

В краю беспамятства и света
Блаженный путь.
И мы опять родимся где-то
Когда-нибудь.

Надежда верой обернется,
Любовью – страх…
Все сбудется, все проживется
В иных мирах.

23 ноября 1983

Jedna melodia została,
Przypatrz się sobie..
Układa pieśni o zmęczeniu
Jesienny liść.

Komu dostanie się spuścizna
Niebios, dróg,
Skoro w spuściźnie tej
Brak pośrednictwa
Cudzych talentów?

Do naszego pokoiku
Śpieszy zima.
Popatrz, jak tęczowe są zakamarki
Cudzej duszy.

I na ostatniej grani życia
Czy nie powinna być?
Niczym powrót Ojczyzny –
Nicość.

W kraju nieprzytomności i światła
Szczęśliwy szlak.
I znowu gdzieś się urodzimy,
Kiedyś.

Nadzieja zastąpi wiarę
Miłość – strach…
Wszystko się spełni, wszystko przeżyjemy,
W innych światach.

23 listopad 1983