Muzyczne klimaty „Tropy”

Jurij Ustinow był mistrzem gry na gitarze sześciostrunowej. Nic więc dziwnego, że wielu tropian próbowało opanować tajniki gry na tym instrumencie. Oczywiście zaczynali od gitary klasycznej. Na letnich obozach Tropy, w czasie wolnym od zajęć, zawsze było słychać jak ktoś ćwiczy gitarowe chwyty i uderzenia. Okazja, by pochwalić się nowymi umiejętnościami trafiała się już wieczorem. Śpiewanie piosenek przy akompaniamencie gitary było punktem obowiązkowym każdego wieczornego spotkania przy ognisku. Wielu chłopców związanych z Tropą pisało wiersze. Odrobina muzycznego talentu i wytrwałości w nauce gry na gitarze dawała im możliwość dołączenia do elitarnego grona twórców piosenki autorskiej. Wielu wybitnych wykonawców tego nurtu chłopcy mieli możliwość poznać osobiście, jako gości Tropy. Ustinow zawsze chętnie służył wskazówkami i pomagał w nauce. Poza tym chłopcy, którzy posiedli już pewne umiejętności chętnie przekazywali je mniej zaawansowanym kolegom. Zamieszczona piosenka pochodzi z zamierzchłych lat 70. Nagranie zachowało się w bardzo dobrym stanie, pomimo, że zostało zrobione zapewne na jakimś szpulowym magnetofonie, który dziś można zobaczyć co najwyżej w muzeum techniki. Dobiegające w tle odgłosy ulicy sugerują, że piosenka została nagrana w mieszkaniu Jury, w Moskwie.

Dla nas gwiazda na niebie jest ziemskim kompasem,
Oświetla nam podróż drogą.
Zabierz na drogę jak najcięższy plecak
A na dodatek weź paczkę sucharów

Dla nas droga daleka śpiewa piosenkę
O kuszącym lesie i słonecznym dniu.

Zaprowadziła nas droga daleko od domu,
I nie czekaj nas rodzinko, że wrócimy szybko.
Mamy jeszcze chęć powłóczyć się z chłopcami,
Niedośpiewane piosenki dośpiewać nad rzeką.

Dla nas droga daleka śpiewa piosenkę
O kuszącym lesie i słonecznym dniu.

Żeby miłe zwierzaki doczekały się tam nas.
Malutki strumyku nabieraj siły,
Żeby z radosną mocą, nagle, z daleka,
Wpłynęła do błękitnego morza rwąca rzeka.

Dla nas droga daleka śpiewa piosenkę
O kuszącym lesie i słonecznym dniu.

Андрей Долгих, 1976

Нам звезда на небе словно компас земной,
Она нам освещает наш путь дорогой.
Собери в дорогу рюкзак потяжелее
И возьми ещё в придачу пачку сухарей.

Нам дорога дальняя песенку поёт
Про лесок заманчивый, про солнечный денёк.

Ktoś prowadzi po morzu wielkie statki,
Zapewne płynął na skraj świata.
(Refren)
A ja i ty, mój przyjacielu, siedzimy na brzegu.
Fale pienią się od wiatru i przepływają obok.

A przecież kiedyś, przypomnij sobie, tak jak oni
Zapalaliśmy na morzu żółte światła.
(Refren)
Żagle trzepotały, wiatr wyginał maszty,
Sztormy sprzyjały bliskiej śmierci.

Minęły lata, korpus (statku) zmurszał,
Żagle pogniły, jak stałeś przy pirsie.
(Refren)
Teraz ja jestem dozorcą a ty muzeum.
Kapitan – statek: nie ma lepszych przyjaciół.
Teraz ja jestem dozorcą a ty muzeum.
Kapitan – statek: nie ma wierniejszych przyjaciół.