Gdzieś fujarka gra
Где-то дудочка играет,
Смерти нет.
Ветка тонкая сгорает
На огне,
И присмотришься – не ветка,
А рука,
Головешки и головушки
Внакат.
Как приснился черный ворон,
Расскажи.
Не беда, что голос сорван,-
Не дрожит.
Кто над миром, там, над миром,
В тишине?
Ты, что ль, дудочка, зелёно вторишь мне?
Подошли ко мне девчонка
И пацан.
Может, песня допоется
До конца.
Ничего не остается
От лица
Может, песня допоется…
Может, песня допоется…
10 мая 1979 г.
Gdzieś fujarka gra,
Śmierci nie ma.
Cienka witka dopala się
W ogniu.
A przypatrzysz się – nie witka,
A ręka.
Żagwie i ludziska
Ułożone w stos.
Jak przyśniła się czarna wrona –
Opowiedz.
To nic, że głos się załamuje, –
Nie drży.
Kto nad światem, tam, nad światem,
W ciszy?
A ty co , fujarko, bezmyślnie mnie powtarzasz?
Podeszli do mnie dziewczynka
I chłopiec.
Może uda się dośpiewać pieśń
Do końca.
Nie pozostaje nic
Z osobowości.
Może uda się dośpiewać pieśń…
Może uda się dośpiewać pieśń…
10 maj 1979
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Wiersze bez muzyki | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
