Zdrada
Muzyka i słowa Aleksander Gorodnicki (Александр Городницкий).
Предательство, предательство, –
Души не заживающий ожог
Рыдать устал, рыдать устал,
Рыдать устал над мёртвыми рожок
Зовёт за тридевять земель
Трубы серебрянная трель
И лошади несутся по стерне
На что тебе святая цель,
Когда пробитая шинель
От выстрела дымится на спине?
Вина твоя, что надвое,
Судьбу твою сломали, ротозей
Жена твоя, жена твоя,
Жена твоя и лучший из друзей.
А все вокруг, как будто, „за”,
И смотрят ласково в глаза,
И громко воздают тебе хвалу,
А ты – добыча для ворон,
И дом твой пуст и разорён,
И гривенник пылится на полу.
Учитесь вы, учитесь вы,
Учитесь вы друзьям не доверять.
Мучителнее, мучителнее, –
Мучительнее после их терять!
И в горло нож вонзает Брут,
А под Тезеем берег крут,
И хочется довериться врагу.
Земля в закате и в дыму,
Я умираю потому,
Что жить без этой веры не могу.
Предательство, предательство, –
Души не заживающий ожог
Рыдать устал, рыдать устал,
Рыдать устал над мёртвыми рожок
Зовёт за тридевять земель
Трубы серебрянная трель
И лошади несутся по стерне
На что тебе святая цель,
Когда пробитая шинель
От выстрела дымится на спине?
1977
Zdrada, zdrada,
Niegojące się oparzenie duszy
Przestał zawodzić, przestał zawodzić,
Przestał zawodzić nad matrwymi róg
Wzywa za siedem gór i rzek
Trąbki srebrny trel
I konie pędzą po ściernisku
Po co ci święty cel,
Kiedy szynel przebity
Od wystrzału dymi na plecach?
Twoja wina, że na pół
Los twój złamali, gamoniu.
Twoja żona, twoja żona,
Twoja żona i najlepszy z przyjaciół.
A wszyscy wokół, jak gdyby „za”,
I patrzą pieszczotliwie ci w oczy,
I głośno oddają ci cześć,
A ty – zdobyczą jesteś dla wron,
I dom twój pusty i zniszczony,
I dziesięć kopiejek na podłodze pokrywa kurz.
Uczcie się, uczcie się,
Uczcie się nie wierzyć przyjaciołom.
Boleśniej, boleśniej,
Boleśniej potem ich tracić!
I w gardło Brutus wbija nóż,
A pod Tezeuszem brzeg urwisty,
I masz chęć zaufać wrogowi.
Ziemia w promieniach zachodzącego słońca i w dymie,
Umieram, ponieważ
Żyć bez tej wiary nie potrafię.
Zdrada, zdrada,
Niegojące się oparzenie duszy
Przestał zawodzić, przestał zawodzić,
Przestał zawodzić nad matrwymi róg
Wzywa za siedem gór i rzek
Trąbki srebrny trel
I konie pędzą po ściernisku
Po co ci święty cel,
Kiedy szynel przebity
Od wystrzału dymi na plecach?
1977
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Wiersze bez muzyki | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
