Czyżby, Mario…
Do wiersza Olgi Siedakowej (Ольга Седакова).
Неужели, Мария, только рамы скрипят,
Только стекла болят и трепещут?
Если это не сад, разреши мне назад
В тишину, где задуманы вещи.
Если это не сад, если рамы скрипят
Оттого, что темней не бывает,
Если это не тот заповеданный сад,
Где голодные дети у яблонь сидят
И надкушенный плод забывают,
Где не видно ветвей, но дыханье темней
И надежней лекарство ночное…
Я не знаю, Мария, болезни моей
Это сад мой стоит надо мною…
Апрель 1982
Czyżby, Mario, tylko ramy skrzypią,
Tylko szkła bolą i dygocą?
Jeśli to nie jest ogród, pozwól mi wrócić
W ciszę, gdzie wymyślono rzeczy.
Jeśli to nie jest ogród, jeśli ramy skrzypią
Dlatego, że nie może być ciemniej,
Jeśli to nie jest ten, zapowiadany ogród,
Gdzie głodne dzieci siedzą pod jabłoniami,
I zapominają o nadgryzionym owocu.
Gdzie nie widać gałązek, ale oddech jest ciemniejszy
I pewniejsze jest nocne lekarstwo…
Nie znam, Mario, mojej choroby,
To mój ogród stoi nade mną…
Kwiecień 1982
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Wiersze bez muzyki | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
