Żegnajcie, chłopcy!
Прощайте, ребята! Пора мне обратно,
Туда, где уходит тропа в перевал.
И все нам понятно, хоть песней невнятной
Я то, что хотел вам сказать, не сказал.
Под крыльями леса, под сводами лестниц,
Под долгими флейтами школьных звонков
Пусть греют вам душу знакомые песни,
Пусть чудятся лямки больших рюкзаков.
Пути начинаются с первого шага,
С последнего взгляда на угли костра.
А гриф у гитары – как древко без флага,
Но флаг – ваша память. Прощайте. Пора.
Но флаг – ваша память. Прощайте. Пора.
Żegnajcie, chłopaki! Muszę już wracać.
Tam, gdzie ścieżka przechodzi w przełęcz.
I wszystko jest jasne, choć mglistą piosenką
Tego, co chciałem wam powiedzieć – nie powiedziałem.
Pod skrzydłami lasu, pod sklepieniem schodów,
Pod przeciągłym trylem szkolnych dzwonków
Niech grzeją wam dusze znajome piosenki,
Niech figlują paski wielkich plecaków.
Podróże zaczynają się od pierwszego kroku,
Od ostatniego spojrzenia na węgle ogniska.
A gryf u gitary – jak drzewiec bez flagi.
Ale flaga – to wasza pamięć. Żegnajcie. Już czas.
Ale flaga – to wasza pamięć. Żegnajcie. Już czas.
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Wiersze bez muzyki | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
