Karawela
Серая мгла редела,
Ветер листал волну.
Шла моя каравелла
В сказочную страну.
Шла моя каравелла
В сказочную страну.
Было компасом сердце,
Было тепло огней.
Вечное лето – Детство
Ветер дарило ей.
Вечное лето – Детство
Ветер дарило ей.
Снова бегу на берег.
Утро мое, прости:
Больше никто не верит
Песням моим простым.
Больше никто не верит
Песням моим простым.
Январь 1973
Szara mgła rzedła,
Wiatr szeleścił kartkami fal.
Szła moja karawela
W bajkowy kraj.
Szła moja karawela
W bajkowy kraj.
Kompasem było serce,
Grzało ciepło ognisk.
Wieczne lato – Dzieciństwo
Wiatr darowało jej.
Wieczne lato – Dzieciństwo
Wiatr darowało jej.
I znowu na brzeg biegnę.
Poranku, wybacz mi:
Już nikt nie wierzy
Moim prostym piosenkom.
Już nikt nie wierzy
Moim prostym piosenkom.
Styczeń 1973
Treści powiązane: Piosenka autorska | Plamka słonecznego światła | Wiersze bez muzyki | Album fotografii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
