Menuet
Prawdopodobnie najstarsze zachowane nagranie autorskie
Я вечером – ничей.
По клавишам, как по строкам,
Из глубины дождей
Засвечиваю окна.
И менуэт глухой
Под шелестящей крышей
Под тающей рукой
Почти совсем не дышит.
Ложится мой квадрат
На сумрак постепенный.
Ах, только б доиграть!
Дожди сдвигают стены,
И дверь сошла на нет.
На струнах капли сжались…
И семь ничейных нот
По свету разбежались.
1974
Wieczorem jestem niczyj.
Po klawiszach, jak po linach wiersza,
Z głębi deszczowych dni
Prześwietlam okna.
I głuchy menuet
Pod szeleszczącym dachem,
Pod topniejącą dłonią,
Ledwie oddycha.
Mój kwadrat kładzie się
Na mrok postępujący.
Ach, byle by dokończyć grać!
Deszcze przesuwają ściany,
I drzwi zniknęły.
Na strunach krople się stłoczyły…
I siedem niczyich nut
Rozbiegło się po świecie.
1974
Treści powiązane: Piosenka autorska | Katalog piosenek | Plamka słonecznego światła | Album fotografii | Rondo dla Koriażki | Bez melodii | Muzyczne klimaty Tropy | Dusze zabawek
Linki zewnętrzne: Archiwum utworów w wykonaniu Jurija Ustinowa u Iriny Slesariewej (Ирина Слесарева) | Blog „За того парня” | Wiersze i słowa piosenek Jurija Ustinowa na portalu bards.ru | „Niezamietki”: twórczość literacka Jurija Ustinowa na samlib.ru | Archiwum filmów TROPY na YouTube | Obszerne archiwum twórczości na bard.ru | Teksty piosenek na lib.ru
