Jurij Ustinow: piosenka autorska

Прилечу на рассвете,
Ничего не случится со мной.
Только память о лете
Тугою и теплой волной набежит…
Вечера посинеют от холода,
Будут дальние сниться моря…

Под лазурными сводами
Беды стреножены,
Сохнут сети и сказки сбываются,
Дети смеются, когда полагается,
И когда не положено…

Можно плыть далеко-далеко,
Возвращаться на берег соленый.
Там друзья, там зеленая тень,
И не знает никто, как добраться до города,
Города,

Где седые деревья уснули в снегу,
И дай Бог им проснуться весной,
Где так холодно-холодно-холодно
В квартирах с горячей водой…

Ну, не буду. Встречай на рассвете.
Ничего не случится со мной.

Ноябрь 1972

Przylecę o świcie,
Nic się ze mna nie stanie.
Tylko pamięć o lecie
Napiętą i ciepła falą napłynie…
Wieczory posinieją od zimna,
Będą śniły się dalekie morza…

Pod lazurowym sklepieniem
Nieszczęścia spętane,
Schną sieci i bajki się spełniają,
Dzieci się śmieją, gdy wypada,
I kiedy nie wypada…

Można płynąć daleko-daleko,
Wracać na słony brzeg.
Tam przyjaciele, tam zielony cień,
I nikt nie wie, jak dotrzeć do miasta,
Miasta,

Gdzie siwe drzewa usnęły w śniegu,
I daj im Boże obudzić się wiosną,
Gdzie tak zimno-zimno-zimno
W mieszkaniach z gorącą wodą…

Dobrze, wystarczy. Czekaj mnie o świcie.
Nic się ze mną nie stanie.

Listopad 1972