Jurij Ustinow: piosenka autorska

Мы – души игрушек,
Заброшенных вами когда-то.
Мы очень вас любим.

Когда наступает Зима,
Мы греем подушки ночами,
Мы ваши кроватки качаем,
В чужие не ходим дома.
В чужие не ходим дома.

И знаем, сквозь времени лед,
Что все вы – по-прежнему дети.
Давайте же плакать о лете
В метельную ночь напролет.
В метельную ночь напролет.

Пусть все начинается вновь, –
Опять мы – дружок и подружка,
Опять мы – Наташка, Андрюшка.
Мы – Вера, Надежда, Любовь.
Мы – Вера, Надежда…

Мы – души игрушек,
Заброшенных вами…

27 сентября 1982

Jesteśmy duszami zabawek,
Które kiedyś porzuciliście.
Bardzo was kochamy.

Kiedy nadchodzi zima
Grzejemy po nocach poduszki,
Lulamy wasze łóżeczka,
Nie chodzimy do cudzych domów,
Nie chodzimy do cudzych domów.

I wiemy, poprzez czasu lód,
Że wszyscy – jak dawniej jesteście dziećmi.
Chodźcie płakać za latem
W noc pogrążoną w śnieżnej zamieci,
W noc pogrążoną w śnieżnej zamieci.

Niech wszystko zacznie się od początku.
Znowu jesteśmy przyjacielem i przyjaciółką,
Znowu jesteśmy Nataszką, Andrzejkiem.
Jesteśmy wiarą, nadzieją, miłością.
Jesteśmy wiarą, nadzieją…

Jesteśmy duszami porzuconych
Przez was zabawek…

27 września 1982